Finding Vivian Maier

Een aantal jaren geleden werd de nalatenschap van street photographer Vivian Maier geveild. Deze Amerikaanse nanny had in haar leven talloze foto's gemaakt van Chicago en New York. Vivian deelde haar passie met niemand. Ze was een eenzame vrouw en erg gesloten tegenover haar omgeving. Wat ze in een paar decennia heeft opgebouwd grenst echter aan het onwaarschijnlijke. Meer dan 100.000 negatieven zijn gevonden waarvan het grootste gedeelte nog moet worden ontwikkeld. Datgene dat inmiddels gepubliceerd werd, is van een ongelooflijke schoonheid. www.vivianmaier.com. John Maloof die het grootste gedeelte van haar oeuvre in handen kreeg, heeft een indrukwekkende documentaire gemaakt van haar werk en leven (Finding Vivian Maier).

Shackle! Shackle! Shackle!

Als u wilt weten waarom het de afgelopen tijd enigszins stil is geweest rondom Nieuwestijl.com kunnen wij u de volgende verklaring bieden. Het zit namelijk zo. Elk verloren uurtje, elke vrije minuut, sterker nog, elke vrije seconde is in de ontwikkeling van een zeer verslavend woordspelletje gestoken.

Veel mensen zullen zich misschien niet realiseren wat er allemaal komt kijken bij het ontwikkelen van een (game) app als deze. Dat is ook niet zo vreemd, want je wordt tenslotte dood gegooid met gratis apps. En wie kent niet het verhaal van het jongetje van 12 dat een succesvolle app vanuit zijn zolderkamertje produceerde en lanceerde? Wij van Nieuwestijl weten nu, het vergt bloed zweet en tranen. Werkelijk honderden en honderden uren denkwerk, designwerk, programmeerwerk en testwerk waren nodig om 'Shackle' realiteit te maken.

Het resultaat mag er dan ook wezen wat ons betreft. Dus bent u in het bezit van een iOS (Apple) device? Dat betekend een iPhone, iPad of iPod touch met draaiend op iOS7? Doet u ons dan een lol en probeer de Shackle app eens uit. Ons kind is gratis te downloaden in de Apple App store. En wees gerust, bij enig succes gaan wij ook bloeden, zweten en tranen voor een Android versie.

http://tinyurl.com/ksafm3g

15 jaar Staa.. eh. Nieuwestijl!

Wij zijn deze maand exact 15 jaar onderweg. En daar mogen we best een klein beetje trots op zijn. 'Staal' werd (dankzij de KvK) 'Staal Kreatieven', en Staal Kreatieven werd Staal Nieuwe Stijl. Maar nu, na 15 jaar, komen we uit de kast. 'Nieuwestijl.com' moet u hebben!

Van Noordwijk tot Delft, van het Rotterdamse naar het Haagse, 15 jaar creativiteit (want ja, dat spel je met een 'c'). Ga er maar aan staan. We mogen dan misschien nog geen Koninklijke Nieuwestijl als naam gaan voeren, maar zo voelt het wel. Victorie! En kom maar op met die volgende 15 jaar. Wij zijn nog lang niet klaar.

Brekend goed!

Men neme een (briljant) scheikundeleraar die te horen krijgt dat hij terminaal ziek is. Geef deze de gave om de ultieme Crystal Meth (99% puur) te kunnen 'koken' met hulp van een van zijn voormalige probleemstudenten. Dit om genoeg geld bij elkaar te verdienen om zijn gezin goed verzorgd achter te kunnen laten. Situeer het geheel in de keiharde onderwereld van dealers en drug kartels in het zuidwesten van de Verenigde staten. En u heeft wat ons betreft een top-serie te pakken!

Het kan de fervente TV-serie kijker niet ontschoten zijn. De televisie-serie 'Breaking Bad' is in 6 seizoenen uitgegroeid tot een waar fenomeen. Vanaf de eerste seconden heeft deze serie ons van Nieuwestijl.com in elk geval erg weten te boeien.
Wat heeft dit alles met Grafisch ontwerp te maken hoor ik u denken? Nou, niet veel gelukkig. Laten we deze post daarom scharen onder het kopje 'inspiratie & vrije tijd'. Zie het als een kijktip van een grauw uitziende man met lange regenjas, 's avonds laat in een donkere parkeergarage.

Of nee, ik weet het beter gemaakt. Natuurlijk. Breaking Bad is namelijk een vruchtbare inspiratiebron gebleken voor ontwerpers en kunstenaars over de hele wereld.

Woestijnblues

Vanaf het moment dat Dan Auerbach van de Black Keys zich ging bemoeien met de woestijnblues van Bombino is het crescendo gegaan met deze Tuareg gitarist. Het album Nomad opent met het aanstekelijke Amidinine, maar ook de andere nummers zijn een genot om naar te luisteren. Inmiddels draai ik het grijs op vrijdagavond in Cafe de Joffer.

Bonnefanten

De 'rakettoren' van het Bonnefantenmuseum te Maastricht geeft ruimte aan het werk van de Amerikaanse kunstenaar Sol LeWitt. Het fascinerende Spiral uit 1996 bestaat feitelijk uit een doorlopende witte lijn op een gitzwarte achtergrond. Het werk beslaat de gehele binnenkant van de koepel en geeft een bijna desoriënterend gevoel. Hoewel LeWitt minder hechtte aan de uitvoering dan aan een concept zelf, is het verbijsterend te beseffen met hoeveel geduld en toewijding het kunstwerk te stand gekomen moet zijn.

Red Challenge

Tegenwoordig schijnt ene Koshelkov furore te maken met zijn photoshop speed-art clips op het net. Nou houden we ons al een tijdje bezig met photoshop, maar die Rus doet het inderdaad best aardig. Toch draaien wij onze hand hier niet voor om. Of kraaien we nu te hoog van de toren? Hoe dan ook, oordeel zelf. Eric heeft in minder dan drie uur tijd bovenstaand beeld gefabriceerd. De making of the Red Challenger Police Chase is op Youtube te bekijken.

Infographics

Met een infographic geef je simpelweg vorm aan (saaie) informatie. The New York Times heeft een heel team aan het werk om willekeurig welke data te vertalen in een aantrekkelijk plaatje. Want dat is de kern van een infographic, attractief beeld. De attentiewaarde hiervan is hoog en de boodschap helder. Sommige infographics zijn echt grafische hoogstandjes, andere zijn vermakelijk of intrigeren vanwege een prachtige vondst voor wat betreft het beeld in relatie tot het onderwerp. Visually verzamelt de aardigste infographics in een gigantische databse.

Bedankt Steve

Door velen gezien als visionair. Door sommigen gezien als engel, of juist tiran. Steve Jobs, de man die ons zoveel technisch vernuft bracht, tot in de binnenzak aan toe, is dood. Het kan u niet ontgaan zijn.

Je bent ofwel 'PC-man', ofwel 'Apple-fanboy', ofwel 'Linux-nerd'. (Linux: een opensource systeem dat beter is dan elk ander, zo is me eens verteld)
Maar ik als ras-echte ontwerper schaar mezelf schoorvoetend onder de 'fanboys'. Schoorvoetend omdat het voelt alsof ik opsta bij een AA-meeting om mezelf een eerste keer voor te stellen. Ben ik verslaafd? Ben ik hardcore? Nee. Dat zeker niet. Apple heeft ook heus 'rommel' gemaakt. En zelfs een iPad heb ik niet.

De Mac is tegelijkertijd wel de ontwerpers computer bij uitstek. Een ieder die van mening is dat ontwerpers evengoed PC's gebruiken kan ik niet serieus nemen. Zodoende heb ik het idee dat ik 'Steve' wel even mag bedanken. Want sinds de Mac Classic - begin jaren '90, tot aan de MacPro's die we nu gebruiken, ben ik aan de Apple-buis gekluisterd geweest.

Ook valt het me op dat sinds de introductie van de i- Mac, Pod en Phone er steeds meer Mac-believers bij komen. Ik kan het niet helpen, daar toch een beetje blij van te worden.

Bedankt Steve.

Negen ogen op de weg

In mei 2007 werd Google Street View gelanceerd. Sindsdien zijn er talloze foto's gemaakt met de negen-ogige camera's. Jon Rafman verzamelt de meest intrigerende beelden op 9-Eyes.com. Sommige foto's zijn onbedoeld grafische kunstwerkjes, andere verbazen vanwege de situaties die zich op straat voordoen. Rafman zelf zegt: "With its supposedly neutral gaze, the Street View photography has a spontaneous quality unspoiled by the sensitivities or agendas of a human photographer."

Simo

Er zijn van die levensgeschiedenissen waarvan je je afvraagt waarom die nooit zijn verfilmd. Neem het verhaal van de Finse sluipschutter Simo Häyhä. Tijdens Winteroorlog (Finland - Sovjet-Unie 1939) schoot hij in de strenge vrieskou 505 soldaten van het Rode Leger neer. Simo gebruikte een Mosin-Nagant (nota bene een Russisch geweer) waarbij hij vertrouwde op zijn scherpe oog en het vizier. Een telescoop had volgens hem meer nadelen dan voordelen. Zijn prestaties worden nog opmerkelijker door het feit dat hij hiervoor minder dan 100 dagen nodig had, in een jaargetijde waar het slechts vier uur per dag licht is. De Russen - die zelfs de artillerie gebruikten om hem onschadelijk te maken - gaven hem de bijnaam de Witte Dood.
Vooruitlopend op een verfilming hebben we alvast een poster gemaakt. De film Simo moet er komen natuurlijk, maar we hebben nog meer suggesties. Voorzien van een grafisch verantwoord poster ontwerp. Uiteraard...

Foute ansichten

In de zestiger jaren werden heerlijke foute ansichtkaarten gemaakt. Naast de obligate stadsgezichten waren stationsgebouwen erg populair in Nederland. Het was ook de tijd waarin de maatschappelijk vooruitgang breed in beeld werd gebracht. Van vrijwel elke stad in Nederland zijn nog ansichtkaarten te vinden met schouwburgen, stadions of andere (destijds) moderne gebouwen.

Papa Hemingway

Nobelprijswinnaar Ernest Hemingway is misschien wel bekender vanwege zijn persoonlijkheid en levensstijl dan zijn publicaties. Journalist A.E. Hotchner schreef in de zestiger jaren een biografie over zijn vriend Hemingway met wie hij veertien jaar lang heeft opgetrokken. Papa Hemingway is een fascinerend werk over een illustere schrijver. Het is geen biografie in de juiste zin van het woord. Controversieel is het wel. Hotchner had niet de pretenties neutraal te zijn en deed geen moeite om de 'waarheid' te filteren uit de sterke verhalen van Hemingway. Desondanks is zijn boek een getuigenis die je gelezen moet hebben.

Nighthawks

In het Art Institute te Chicago hangt een van 's werelds meest gereproduceerde schilderijen. Nighthawks werd in 1942 geschilderd door Amerikaans realist Edward Hopper. De eenzaamheid van de figuren druipt van het doek, maar het meest fascinerende van dit werk is de lichtval. Het fluorescerende licht van het restaurant zorgt voor een merkwaardige gloed op het trottoir. De oplichtende muren daartegenover maakt het tot een intrigerend grafisch meesterwerk. De blik van de kijker blijft zich constant verplaatsen tussen beide lichte plekken van het schilderij, waardoor het isolement van de personen alleen maar versterkt wordt.

Beat the shock workers

In de jaren dertig werd er in de Sovjet Unie geproduceerd volgens het Stakhanovite principe, waarmee verhoging van de productie door middel van competitie ten doel gesteld werd. De zogenaamde shock workers (een goede Nederlandse term is er niet) spoorden elkaar aan om harder te werken, maar na verloop van tijd werd de hand gelicht met het competitie-element. De prachtige poster uit 1931 roept op om de valse shock workers te verslaan. Meer grafisch ontwerp uit het Sovjet tijdperk volg de link grafisch ontwerp.

Banksy on the wall

Was het Keith Haring die in de jaren tachtig graffiti tot kunst verhief, tegenwoordig kalkt Bansky - het pseudoniem van kunstenaar Robin Banks - de muren van wereldsteden vol met politieke en intrigerende afbeeldingen. Met behulp van sjablonen maakt hij in korte tijd muurschilderingen die volgens kenners een vermogen waard zijn. In het British Museum in Londen schijnt een schilderij van hem te hangen die hij zelf naar binnen heeft gesmokkeld. Zijn straatkunst is bijzonder origineel en vaak humoristisch. In een van zijn kunstwerken brengt hij overigens een ode aan zijn illustere voorganger. Beware of the dog!

Grand National

Wat me verbaast, is dat de ooit als groeibriljant aangekondigde Engels band Grand National nooit echt is doorgebroken. Al in 2004 werd voorspeld dat ze weleens hun debuut zouden kunnen maken op PinkPop of Lowlands. Het is er nooit van gekomen. Jammer, want Grand National verdient beter. Het tweemansproject van zanger Lawrence Rudd en gitarist Rupert Lyddon is vrijwel nergens te horen. Op het internet is het ook al niet veel soeps; een dodelijk saaie myspace pagina is het enige officiele dat te vinden is. Kijk toch maar even en klik Animal Sounds aan. Ah... wat een steengoed nummer!!

Goed gezelschap

In het Benoordenhout verkeren we in goed gezelschap van oliemaatschappij Shell. Het hoofdkantoor van het op een na grootste bedrijf ter wereld is gevestigd aan de Carel van Bylandtlaan, praktisch om de hoek van ons bureau. Het gebouw uit 1917 vertegenwoordigt een fraai voorbeeld van de neorenaissance-stijl.
Helaas mogen we Shell nog niet tot onze klantenkring rekenen. Dat moet maar eens gaan veranderen. Beter een goede buur dan een verre vriend luidt het spreekwoord tenslotte.

Uit de Staalkeuken

"De investeerdersclub" vroeg ons een logo te ontwikkelen. De Investeerdersclub is een jong bedrijf dat zich positioneert als de meest informele formele investeerder. Wij van Staal gaan in zo'n geval als volgt te werk: na een eerste oriënterend gesprek over de bedrijfsfilosofie, doelen, missies, persoonlijke smaak en eventuele verwachtingen gaan we asap aan de slag. Schetsen gebeurt achter de computer want schetsen op papier, zo moet ik toegeven, komt nog zelden voor.
Vervolgens komen we met één of twee logo's op de proppen, al naar gelang onze overtuiging van succes bij de klant. Soms schiet je gewoon in één keer raak. Je weet meteen dat wat je op het scherm ziet ontstaan precies is wat de klant zoekt. Je moet op zo'n moment ballen tonen en simpelweg één voorstel presenteren. Ik zou liegen als ik zeg dat dat continue het geval is. Helaas kan het niet altijd zo gaan en soms is het dan ook nodig om met meerdere voorstellen te komen. De reactie van de klant tijdens zo'n eerste voorstelronde blijkt dan precies het (voor)zetje dat je nodig hebt om alsnog overtuigd in te koppen. Zo ook in dit geval.
Bovenstaande afbeelding laat zien wat de eerste voorstellen waren, en waar we uiteindelijk op uitgekomen zijn. Wat ontbreekt is kleur maar we geven natuurlijk niet alles meteen weg.

Binnenkort in 'werk'.

De Rode Olifant

Naast ons pand staat een imposant gebouw in Amsterdamse School-stijl, dat vroeger dienst deed als hoofdkantoor van oliemaatschappij Esso. Het bouwwerk is opgetrokken uit rode baksteen met vele ornamenten en versieringen. Vanaf de Utrechtsebaan springt de toren - volgens het verhaal gebouwd om zicht te hebben op concurrent Shell - direct in het oog. De Rode Olifant, zoals de bijnaam luidt, staat al enige tijd leeg. Meer dan tienduizend vierkante meter vergt natuurlijk een fikse onderneming. Wellicht dat we er op termijn zelf maar inkruipen.

Vorm over praktikaliteit

Als grafisch ontwerper moet je wel eens op zoek naar inspiratie. Niets ontstaat uit niets. Om mooie dingen te kunnen maken moet je mooie dingen in je opnemen. Nu wil het gegeven dat wij 'Staal Nieuwe Stylisten' ons niet graag beperken tot één discipline. Het kan u bijna niet ontgaan zijn als frequent bezoeker van deze website ;-) maar wij zijn niet vies van een verzetje.
Zo is één van onze uit de hand gelopen hobby's de handel in oude klassieke Amerikaanse campers. Bewoonbare oldtimers, die we zelf uit de VS importeren en hier aan de man/vrouw trachten te brengen. Dit doen we onder de naam USCamper.eu. U kunt overigens binnenkort een nieuwe website op dit adres verwachten maar dat terzijde.
In grafisch opzicht is onze liefde voor dergelijk schoon simpel te verklaren. Bladert u zelf eens door originele brochures uit die tijd en voel wat ik bedoel. Kijk eens hier, hier of hier.
Waar is de tijd gebleven dat vorm over praktikaliteit regeerde en voertuigen gewoon 'mooi' mochten zijn?

Grafisch ontwerp pur sang

Als kind was ik helemaal gek van M.C. Escher. Deze Nederlandse grafisch ontwerper is wereldberoemd vanwege zijn intrigerende perspectieven en ingenieuze metamorfosen. De bekende voorstelling 'Dag en Nacht' laat witte - dan wel zwarte - eenden zien tegen een landschap bij nacht of dag. Het is die stijl waaraan men Escher vaak herkent.
Het grafisch werk 'Stijgen en Dalen' fascineert me nog steeds. Er is iets mis met het perspectief zonder dat dit voor de toeschouwer in een opslag te zien is. Sterker nog, na lang speuren is de 'fout' nog steeds moeilijk te ontdekken. In het voormalige paleis van Wilhelmina aan het Lange Voorhout in Den Haag is een tentoonstelling van Escher te bewonderen.

De gele tram

Tegenwoordig rijden er over de Benoordenhoutseweg vrachtwagens, bussen en auto's. Veel verkeer, dat zeker, maar ruim tachtig jaar geleden was diezelfde weg slechts een landelijke verbindingsroute tussen Den Haag en Wassenaar. Een auto was destijds een bezienswaardigheid, reizen deed je met de tram. De hoge pantograaf van dit zachtgele voertuig was kenmerkend net als het de schelle fluit. De foto dateert van 1925 toen het spoor kort geleden was ge‘lektrificeerd. Ons bureau gaat net schuil achter de voorkant van de tram.

Surrealistisch Antwerpen

Antwerpen is een van mijn favoriete steden. In cafe de Muze drinken we typisch Belgisch bier en genieten we van swingende live-muziek. Twee straten verderop bevindt zich het Letterenhuis aan de Minderbroederstraat, dat zich met recht het geheugen van de Vlaamse literatuur noemt. Nu we het toch over drukwerk hebben... Elke grafisch ontwerper moet een keer het Plantin-Moretusmuseum in Antwerpen hebben bezocht. Van daaruit loop je via Steenhouwersvest naar de Sint-Annatunnel onder de Schelde. Deze voetgangerstunnel verbindt de linkeroever met de binnenstad. De ingang aan de rechteroever uit 1933 is prachtig gefotografeerd door Joerg Dickmann, die met zijn surrealistische weergave milde gevoelens van heimwee oproept.

Johan Primero

Nederlanders hebben een belangrijke rol gespeeld in de historie van FC Barcelona. Dat gegeven inspireerde filmmaker Johan Kramer om het verhaal te vertellen van Johan Puig, een fanatiek fan van de club uit Barcelona. De clubliefde van deze Catalaan gaat ver. Elke dag rijdt hij in een 2CV - beter bekend als de lelijke eend - minstens vijftig rondjes om het stadion Camp Nou. Hoe meer rondjes hij rijdt, des te beter presteert zijn club is de gedachte. De titel van de prachtige flim Johan Primero verwijst naar voetballegende Johan Neeskens die volgens Kramer de absolute nummer 1 was van het legendarisch elftal uit de zeventiger jaren.

Two Door Cinema Club

Meestal is Eric degene die met nieuw ontdekte bands het bureel van onze onderneming opluistert. Heel soms lever ik een bijdrage. Mijn goede vriend Leon, kroegeigenaar in Delft [De Joffer voor insiders] tipte de Noord-Ierse band Two Door Cinema Club. Uptempo electro-indie-pop die nog het meest doet denken aan Bloc Party. In de tijd dat ik nog een column schreef voor het magazine MusicMaker zou ik de website van Two Door Cinema Club niet als heel vooruitstrevend hebben beoordeeld. Maar wat maakt het uit, de muziek is aanstekelijk genoeg.

Coparck bedankt

Ik ben misschien wat laat met de nu volgende luistertip. Het is dan ook pas sinds kort dat ik de mogelijkheid heb om via dit mooie Staal-Blog dergelijke luistertips de wereld in te sturen. Het betreft de band Coparck. Frontman Odilo Girod is een oud klasgenoot (Rietveld academie) van me. Reden genoeg om de band altijd goed in de gaten te hebben gehouden. Helaas hebben de mannen onlangs aangekondigd te gaan stoppen met Coparck. Of zoals ze zelf zeggen "Na 10 mooie jaren, 4 albums, heel veel lovende recensies, honderden optredens en een aantal mooie zijprojecten heeft Coparck in goed overleg besloten om er na deze zomer een punt achter te zetten."
Zelf was ik al verkocht sinds de release van album "Few Chances Come Once In a Lifetime", met daarop het nummer "The World Of Tommorrow", herkenbaar van een niet nader te noemen kaas-tv-commercial. Bezoek vooral de uitgebreide Coparck website waar heel veel te zien en vooral ook te horen is.

Vorm en huis

We hebben als grafisch ontwerpbureau niets te klagen over onze plaats van vestiging (het deftige Benoordenhout in Den Haag is een begerenswaardige plek om gehuisvest te zijn), maar enkele van onze collega's spannen de kroon. Dit gebouw ontworpen in de stijl van de 'Haagse School' is een juweel. Het staat in het deelgebied De Brink van Arnhems Buiten, ook wel bekend als Arnhems Businesspark. De specifieke bouwstijl die bloeide van 1925 tot 1940 kenmerkt zich door een strakke vormgeving in combinatie met een luxueuze uitvoering. Bakstenen gebouwen met krachtige horizontale lijnen van kozijnen en gevelbanden onderbroken door de verticale lijnen van bijvoorbeeld een trappenhuis. Klik voor meer foto's van Arnhems Buiten.

Grafisch ontwerper vs. grafisch vormgever

"Een grafisch ontwerper verzorgt in opdracht naar eigen inzicht de totale grafische vormgeving van uiteenlopende soorten drukwerk of multimedia en legt deze vast in een ontwerp," zo formuleert Wikipedia de werkzaamheden van een grafisch ontwerper. Maar het gaat verder: "Hij zal echter nooit het daadwerkelijke werk verrichten ter voortzetting van het eindproduct. Daar gaat hij voor naar een grafische vormgever [...]."
Laat ik nou altijd gedacht hebben dat een grafisch vormgever en een grafisch ontwerper dezelfde disciplines zijn! Is grafisch vormgeven dan niet hetzelfde als grafisch ontwerpen?
Ik maak een ontwerp voor een website waarbij ik vorm geef aan de corporate identity van een bedrijf. Zonder vorm geen ontwerp lijkt me. De contributors aan Wikipedia slaan de plank wel vaker mis. In hun lijst van bekende Nederlandse grafische ontwerpers ontbreken Jaap Drupsteen en Gerrit Dunbar. Toch geen onbekende namen in onze wereld van vormgevers.

It's all in the name

Er is een woord waar we al die jaren ontevreden over waren: kreatieven. Verpakt in de naam Staal Kreatieven... Niet dat we niet creatief zijn. Verre van dat zeggen we zonder valse bescheidenheid. Maar het was een toevoeging aan Staal die geen noodzaak had, behalve dan volgens de Kvk Rotterdam bij inschrijving twaalf jaar geleden. Staal an sich was destijds niet geoorloofd. Er scheen een bank te zijn die zo heette en dat gaf maar verwarring... Na jaren die last te hebben meegetorst, hakten we de knoop door. Kreatieven is dood. Leve Staal nieuwe stijl!
En dat logo waren we ook al een tijdje zat. Voortaan gaan we door het leven als Staal Nieuwe Stijl. Om de daad bij het woord te voegen, hebben we de website ook maar even onder handen genomen. Over ons werk zijn we namelijk niet ontevreden.